Surprise after surprise

Sabaidee!

Ik zit opgepropt in een bestelbusje, want er gaan 14 mensen mee en er is plek voor 12. Ik zit samen met een vrouw uit Ierland voorin op de bijrijdersstoel en het gevoel trekt langzaam uit mijn benen weg. Maar het maakt niet uit, door het voorraam kan ik zes uur lang genieten van berglandschap, wilde jungle en prachtig uitzicht. Na een tijd langs kleine dorpjes gereden te hebben zie ik in de verte 7 bergen achter elkaar liggen, de één nog hoger dan de ander. Onderaan een wildbegroeide groene berg ligt een brede rivier. Het uitzicht is prachtig en ik blijf geobsedeerd uit het raam kijken. Na 5 minuten stoppen we: we zijn aangekomen in Nong Khiaw. Ik had geen idee wat ik van dit dorpje moest verwachten, dus dit is een enorme verassing. Als uitdaging voor mijzelf reis ik door Laos zonder mij in te lezen over de plekken die ik bezoek. Aan de ene kant geeft dit soms wat onzekerheid over wat er te doen is, maar ik word voornamelijk keer op keer verrast door geweldig mooie plekken. 

In Nong Khiaw ga ik samen met twee anderen uit de bus op zoek naar een slaapplek. Online boeken kan in dit dorpje niet. We komen uit bij een hostel met een mooie ruime slaapkamer, balkon en pooltafel. Dit alles voor €3.50 per nacht. We delen de slaapkamer met nog 3 anderen en als ik met een Amerikaan in gesprek raak besluit ik om mee te gaan om de zonsondergang te bekijken. Hiervoor moeten we nog wel anderhalfuur een berg beklimmen. Maar het is gezellig en ook fijn om m'n benen intensief te gebruiken na zes uur opgepropt gezeten te hebben. Als we bovenop de berg aankomen ben ik ontzettend blij dat ik mee ben gegaan, het uitzicht is onbeschrijvelijk mooi. Op de berg raken we weer in gesprek met 3 anderen en lopen samen naar beneden. Daar besluiten we om met z'n allen naar een Indiaas restaurantje te gaan en eten we samen een aantal curry's met naanbrood. Ik laat me ook overhalen om de volgende dag met Jill mee te gaan op een driedaagse trekking rondom Nong Khiaw. 2,5 dag hiken en dan de laatste 3uur kayakken over de rivier. Nadat ik het landschap van bovenaf heb gezien moest ik wel mee gaan, het is er zo prachtig. 

De volgende ochtend ontmoeten we de rest van de groep. Naast Jill en mij gaat er een jong stel mee, een wat oudere Canadees en een Frans gezin. In eerste instantie vraag ik me af hoe de kinderen van 7 en 9 jaar oud drie dagen gaan volhouden, maar als ze na 6uur lopen nog steeds rondrennen is het wel duidelijk dat ze getraind zijn. Onderweg laat de lokale gids ons steeds aan natuurlijke medicijnen ruiken. Na een tijdje moeten we van de gids allemaal een stokje pakken. In het volgende stuk jungle zitten namelijk bloedzuigers en die die moet je van je schoenen vegen. Dat zal wel meevallen met die bloedzuigers dacht ik, dus ik pak nog geen stokje. De volgende 2uur spenderen we halfrennend door de jungle omdat er honderden bloedzuigers op het pad zitten die als een gek naar je toe kruipen als je langskomt. Ik denk dat ik wel 40 bloedzuigers van m'n schoenen heb moeten gooien. Maar met succes: ze hebben me niet te pakken gekregen op mijn enkels. Wel eentje op m'n borst, geen idee hoe die daar terecht kwam. Tegen een uur of vier 's middags komen we aan in een dorpje waar het lijkt alsof er bijna nooit toeristen geweest zijn. Na een verfrissende duik in een beekje proberen Jill en ik in contact te komen met de kinderen die in het dorpje rondlopen. Mijn jongleerballetjes en onze iPhones schijnen ze zeer interessant te vinden en we hebben ontzettend veel plezier met ze. 'S avonds krijgen we weer ontzettend lekker te eten en kunnen we ook wat lokaals eten proberen: eendenbloed met koriander en citroengras. Verassend genoeg is het heerlijk. Voor, tijdens en na het eten deelt onze gids het medicijn 'Lao Lao' aan ons uit, oftewel: zelfgedistilleerde whisky met kruiden er in. Voordat we gaan slapen gaan we nog even sterren kijken. De lucht is super mooi omdat we zo ver weg van de grotere steden zijn. Maar na een kwartiertje begint de LaoLao toch echt te werken en om 10u ligt iedereen in bed. 

Nieuwe dag, nieuwe avonturen. We beginnen met lopen en komen al vrij snel terecht in dichte jungle. De mist tussen de bomen maakt het een indrukwekkende plek om te lopen. Waar we met vesten aan begonnen loopt iedereen na 10minuten alweer in een shirtje. Smiddags komen we langs een riviertje waar we langs omhooglopen. Onderweg zien we veel kleine watervalletjes en aan het eind een grote waterval met een blauwe poel eronder. Het water is koud maar toch fijn om even een duik te nemen en te douchen onder de waterval. 'S avonds komen we in een iets groter dorpje aan en spelen we voetbal met de kinderen. Zonder echte communicatie zijn de regels niet helemaal duidelijk maar dat maakt het zeker niet minder leuk. Ook hier probeer ik weer een lokaal lekkernij: het oog van een vis. Een beetje een rare textuur maar ook prima te eten. 

De laatste dag van de trekking begint zwaar intensief. We gaan over een heel klein zandpaadje stijl een berg op. Waar ik normaal m'n waterfles in m'n handen houd, zit die nu in mijn tas. Beide handen zijn namelijk nodig om bomen vast te grijpen om niet uit te glijden. M'n sneakers zijn hier waarschijnlijk niet helemaal voor gemaakt maar goed, ik heb het overleefd. Na een zeer avontuurlijke hike over deze berg komen we weer beneden bij de rivier aan. Hier ligt een bootje op ons te wachten die ons naar de kayakplek en lunch brengt. Het kayakken is een fijn eind van de trekking. Relaxed over de rivier dobberen door het mooie landschap en af en toe even op een afgelegen strandje stoppen en een duik nemen. Tegen zonsondergang aan varen we Nong Khiaw weer binnen en gaan Jill en ik met de kinderen uit eten, zodat pap en mam een romantisch dinertje met z'n tweeën konden hebben (en wij nog even van de kids konden genieten natuurlijk). 

2 dagen later vertrok ik weer uit Nong Khiaw om naar De stad Luang Prabang te gaan. Ik had wel zin om weer is iets nieuws te proberen, dus in plaats van de bus te boeken liet ik de receptionist van het hostel een bordje maken met Luang Prabang in Laotiaans alfabet. Gewapend met m'n rugtassen en bordje ging ik de weg op op zoek naar een lift. Na een uur lopen door de hitte werd ik eindelijk opgepikt door een Duitse man die al 7 jaar met z'n gezin in Laos woont. Ze gingen toevallig ook naar Luang Prabang dus ik kon de hele rit in 1x maken! Ik zit naast twee Laotiaanse vrienden die een enorme kater hebben. Om de 20minuten riep een van de twee om te stoppen zodat ze hun maag konden legen langs de kant van de weg. Ach, dat gaf mij weer de tijd om even m'n benen te strekken. 

In Luang Prabang heb ik 's avonds met wat mensen een bar opgezocht die uitzicht heeft op de rivier, heel relaxed. Helaas werd ik de volgende ochtend ziek wakker en heb ik drie dagen niks kunnen doen. Gelukkig zijn er genoeg mensen die het ook rustig aan doen en heb ik genoeg vermaak met spelletjes, leuke mensen, een zwembad en lekker eten om de hoek. In totaal heb ik mij 8 dagen weten te vermaken in Luang Prabang, en dat had nog wel langer gekund als ik mij niet aan de duur van mijn visum moest houden. Deze stad is heerlijk omdat je binnen een minuut lopen aan de 'drukte' kunt ontsnappen. Je kan bijvoorbeeld naar de Mekong (rivier) lopen, maar er zijn ook overal binnenplaatsjes met rustige tempels. Ook de omgeving is mooi dus het is lekker om een scooter te huren en rond te rijden. Ik ben bijvoorbeeld twee keer bij een prachtige waterval geweest met meerdere verdiepingen en ook hier kon je weer een frisse duik nemen.

Ik ben nu onderweg naar Vang Vieng. Zo ga ik langzaam vanuit het Noorden van Laos naar het Zuiden. Het is hier vooral veel feesten, maar de omgeving schijnt ook heel mooi te zijn. Ik ben benieuwd en laat me weer verassen!