High expectations came more than true

Hey guys! 

I have some good news and bad news to share with you... the good news is that I've had an amazing time in Myanmar, met the best people, saw the most wonderful sunsets and have been to the coolest places. The bad news is because of all those amazing things I'm doing, I have a hard time writing my blog... From now on I will write in dutch again.. Not just because this will take less time to write, but I also have the feeling that i can express myself better in dutch. Ofcourse all of ya lovely english speaking mates can shoot me a message anytime to see whatsup or to meet again (I'm in Laos from tomorrow)! I'm also approachable for dutch lessons so you can keep on reading by yourself. Entrance level is the correct pronouncation of 'frisdrank' (sorry Billie). 

Dus, terug naar de orde van de dag: even jullie bijkletsen. In mijn laatste blog sloot ik af met Hpa-An (spreek uit: pà-àn). Dit ligt in het zuidoosten van myanmar en wordt voornamelijk gebruikt als plek om te overnachten na een grensovergang van Thailand naar Myanmar. Er is hier echter nog veel meer te doen dan alleen overnachten, en dat hebben Sterre en ik allemaal ontdekt. We bleven hier namelijk 3 of 4 nachten omdat wij hier nieuwjaar wilden vieren. Het was nog even spannend of dat wat ging worden omdat Hpa-An wat meer uitgestorven is dan verwacht. We zijn op oudjaarsavond naar het hostel van 2 australische vrienden gegaan omdat zij een dakterras hadden. Dit deden wij op de motortaxi, maar als de budgettravelers die we zijn gaan we natuurlijk niet met 2 motortaxi's. Gezellig met z'n drieën op elkaar geplakt op de motor: asian style! Toen we op het dakterras aankwamen zaten Tom en Mass al met een paar anderen. Naarmate de avond vorderde sloten er steeds meer backpackers bij ons aan en we eindigden met z'n 25en op het dak. Het zou een perfecte locatie zijn voor oud en nieuw in Nederland, het uitzicht over de stad was prachtig. Helaas werd er bijna geen vuurwerk afgestoken. Daarom was het na 5 minuten uitzicht bekijken wel weer tijd om te zien of er nog bier over was. Het was raar om op deze manier oud & nieuw te vieren zonder close friends of familie, maar het was er zeker niet minder leuk om! De volgende ochtend nog wel even gefacetimed met m'n vrienden die op dat moment nog oud&nieuw aan het vieren waren, dus ik was er toch nog een beetje bij.

In Hpa-an was nog veel meer te zien. Ook hier bleek het heerlijk te zijn om rond te scooteren. Er waren genoeg bezienswaardigheden om naartoe te gaan maar alleen al door het mooie landschap scooteren was heerlijk. We hebben met zonsondergang vanaf een bergje gezien hoe honderdduizenden vleermuizen hun grot verlieten en over het water vlogen op zoek naar smaakvolle muggen. Èn of ik dat soort maaltijden aanmoedig. We zijn ook bij een zwembad geweest waar locals (met kleren aan) zwemmen. Dit heeft te maken met de dresscode van Myanmar waarbij het normaal is dat je altijd van je knieën tot en met je schouders bedekt bent. Op sommige plekken mochten vrouwen zelfs helemaal niet zwemmen. Daar stond dan een bordje bij met ' Don't swim lady!'. We hebben ook nog een berg beklommen om te genieten van een prachtig uitzicht. Het kostte wel even 2uur nonstop traplopen om boven te komen, maar dan heb je ook wat!

Na Hpa-An zijn we naar Naypyidaw gegaan. Dit is de officiële hoofdstad van Myanmar waar een interessant verhaal aan vastzit. 15 jaar geleden was er eens een koning in Myanmar en deze koning had een droom. In zijn droom werd Myanmar aangevallen en de toenmalige hoofdstad Yangon ingenomen. Als je koning bent van zo'n mooi land en je hebt zo'n nachtmerrie, wat doe je dan? Slaappillen halen? Nee. Deze koning besloot om gewoon een nieuwe gigantische hoofdstad te bouwen met een betere ligging. Vervolgens zouden alle overheidsmedewerkers naar deze stad moeten verhuizen. Helaas is de stad tegenwoordig nog niet helemaal klaar en is nog niet iedereen verhuisd. Er zijn ook niet genoeg goede scholen en er is niet veel werk voor mensen die niet voor de overheid werken. Dit resulteert in een gigantische stad waar bijna geen mensen te bekennen zijn. Zo hadden we de grootste snelweg ter wereld (20 banen) voor ons alleen, zagen we een gigantische gouden tempel waar ook bijna niemand was & aten we in een compleet lege balzaalachtig restaurant zonder muziek en waar slechts de helft verlicht was. Wat een bizarre ervaring om een ghosttown als deze mee te maken.

Na Naypyidaw pakten we de bus naar Kalaw, een plaatsje in de bergen waar veel outdoordingen te doen zijn. Doordat het in de bergen ligt is het hier sochtends en savonds koud. Veel te koud voor de zomerkleren die ik meehad. Om dit toch te overleven heb ik een dik, warm, roodgeblokt overhemd gekocht. In combinatie met m'n ongeschoren rode baard begon ik iets te veel op een houthakker te lijken. Maar goed, ik en m'n kin bleven wel lekker warm. Vooral hiken is populair in Kalaw. Dit was ook de reden voor ons bezoek, we wilden namelijk een trekking doen van Kalaw naar het grote Inle Lake. Dit meer staat bekend om de aparte manier van roeien die de vissers hier gebruiken. Dat doen zij namelijk met hun voet, zodat ze hun handen vrijhebben om vis te vangen.  De trekking hier naartoe duurde 3 dagen en we hebben 65km gehiked. Snachts verbleven we in homestays in kleine dorpjes wat altijd heel gezellig was. Het eten was ook ontzettend lekker en in grote hoeveelheden aanwezig, love ittt. De trekking deden we in een groep met 10 mensen inclusief een gids. Toen ik de gids, Momo, voor het eerst zag dacht ik in eerste instantie het slecht getroffen te hebben. Hij zag er slungelig en afwezig uit, maar oh wat kan je je vergissen. Het bleek een geweldige vent te zijn met wie je hard kon lachen, maar ook serieus mee kon praten over het leven in myanmar, politieke situaties en privelevens. Savonds speelde hij liedjes bij het kampvuur op z'n gitaar en zong vol passie mee. Natuurlijk wist hij ook nog van alles te vertellen over alles wat we tegenkwamen. Met de groep bofte ik ook ontzettend; stuk voor stuk gezellige en leuke mensen om 3 dagen mee opgescheept te zitten. Met een aantal van de groep zijn we in Inle lake nog samen geweest en daarna vertrokken naar Bagan. Daar konden we een hostelslaapzaal voor onszelf boeken wat natuurlijk top was. 

Bagan is een vroegere hoofdstad van Myanmar. Om indruk te maken op de koning bouwden de mensen hier tempels. Doordat ze elkaar probeerden te overtreffen met grotere en mooiere tempels resulteerde dit in een gebied van 45 vierkante kilometer met daarin meer dan 2300 tempels. Veel van deze tempels zijn gebouwd met trappen zodat je er op kan klimmen om het landschap vol tempels te bekijken. Dat is voornamelijk heel mooi met zonsopgang en zonsondergang. In Bagan waren we al snel met een groep van 6/7 mensen om sochtends veel te vroeg op zoek te gaan naar de mooiste tempels voor zonsopgang, vervolgens te ontbijten, rond te scooteren langs mooie tempels, aan het zwembad te liggen als het te heet werd en savonds weer een zonsondergang te bekijken vanaf een mooie plek. Wat een heerlijk leven is dat in zo'n geweldig gebied. Toen de groep besloot om na 3 dagen verder te gaan naar Mandalay kon ik mezelf dan ook niet inhouden om sochtends vroeg niet mee te gaan met de boot, maar later te komen met de bus. Zo kon ik nog een allerlaatste zonsopkomst zien in Bagan. En ja, ook deze derde ochtend op rij was het het helemaal waard om 5uur uit bed te gaan en de kou op de scooter te trotseren. 

Ook in Mandalay hadden we onze eigen zespersoonskamer. En ook Mandalay is een vroegere hoofdstad van Myanmar (zijn er ook steden die geen hoofdstad zijn geweest?!). In Mandalay hebben we goed uitgerust van al het vroege opstaan, maar we hebben ook de toerist uitgehangen. We zijn naar de grootste houten brug van de wereld geweest. Dit is de U bein Bridge met een lengte van 1.2km. Vanuit een restaurantje aan het water zagen we de zon achter de brug naar beneden zakken. Mooi, maar na Bagan is het moeilijk om nog onder de indruk te zijn van een zonsondergang. We zijn ook naar een plek geweest waar veel poeltjes zijn ontstaan onder watervalletjes. Het water heeft een hele mooie kleur en het landschap eromheen is ook prachtig. We hadden brood met avocado en kaas uit de supermarkt mee en oh mijn god wat was dat lekker. Ik mis de grote hoeveelheden kaas en brood die beschikbaar zijn in Nederland. Het was dus een heerlijk doe-dagje wat tegelijk ook een chill dagje was. Ik ben in Mandalay ook nog naar de kapper geweest en heb me laten scheren. De kapperszaak waar ik dat deed zag niet zo vaak westerlingen, want ze belden hun vrienden op om te komen kijken en ze stonden met z'n vijftienen om ons heen om foto's te maken. Ze spraken geen woord engels dus het was even spannend wat er met m'n haar zou gebeuren. Toen de kapper gelijk naar z'n scheerapparaat greep kreeg ik het even benauwd, maar het is allemaal goedgekomen, ik heb nog een beetje haar over! Overigens kreeg ik ook nog een uur lang een massage inclusief hoofdmassage en een flinke schrobsessie door m'n haar. Ze zullen me wel vies gevonden hebben. Scheren, knippen, wassen en masseren voor de totaalprijs van €1,20 & 5 selfies. Jammer dat ik in Nederland niet met foto's kan betalen... 

De dag erna hebben Sterre en ik afscheid genomen van de groep. Zij gingen door naar het Noorden en wij moesten de volgende dag de trein terug naar Yangon pakken, omdat onze vluchten vanaf daar zouden gaan. Toch altijd weer jammer als je uit elkaar moet gaan na zo'n mooie tijd. Hetzelfde geldt voor Sterre, waarvan ik vanochtend vroeg afscheid heb genomen. Ik ben inmiddels in m'n eentje naar Bangkok gevlogen, vlieg over een paar uur door naar Noord Thailand om daar overmorgen de grens over te gaan naar Laos. Sterre, het was super om samen te reizen door Myanmar, heel chill dat ik je heb weten over te halen om mee te gaan! 

En Myanmar, wat was je prachtig mooi. Zoveel vriendelijke, behulpzame mensen, zo'n mooie, intacte cultuur en zoveel mooie plekken. Wat ben ik gelukkig dat ik dit land heb mogen meemaken. Djezu dembade!